Od 29 października do 10 listopada 2016 roku w naszej Szkole,  w ramach programu Erasmus +, realizowano polsko – niemiecki projekt w zakresie wymiany praktyk zawodowych pomiędzy Zespołem Szkół nr 18 a Technische Berufliche Schule 1 z Bochum.

Współpracę między szkołami rozpoczęło podpisanie umowy w listopadzie 2015 roku we Wrocławiu. W lutym bieżącego roku gościliśmy u nas niemieckich nauczycieli zawodu, którzy wspólnie z naszymi nauczycielami przedmiotów zawodowych i języka niemieckiego opracowali szczegóły projektu zatytułowanego „ Inteligentny dom” oraz wymiany kulturalnej przewidywanej na rok szkolny 2016/2017. W projekcie brało udział 4 uczniów ze szkoły niemieckiej i 5 naszych uczniów z klasy III TME, czyli przyszłych mechatroników (Norbert Basiński, Szymon Opałka, Szymon Patryn, Artur Pietrzyk i Damian Żerdziński).

29 października 2016 w Zespole Szkół nr 18 utworzono losowo polsko-niemieckie teamy. Uczniowie komunikowali się w języku angielskim, wspomagając się niemieckim i polskim. Zespoły porozumiały się błyskawicznie, co można zobaczyć na zdjęciach. Aparaty fotograficzne i kamery towarzyszyły uczestnikom projektu przez cały czas jego realizacji – dokumentując pracę, zwiedzanie Wrocławia i okolic, wizytę na Niemieckim Cmentarzu Wojennym w Nadolicach Wielkich, wykład i ćwiczenia w Laboratorium Wydziału Elektrycznego na Politechnice Wrocławskiej, a także szkolenie prowadzone przez przedstawiciela firmy Prokom” Automatyka Przemysłowa” i wizytę uczniów Firmie Elektrotim S.A.

Program zakończył się 10 listopada prezentacją wykonanych modułów do projektu „Inteligentny dom”  .

Tekst – L. Dolecka, fot. – L. Dolecka, A. Karczmarek i M. Jama

Biblioteka szkolna poleca 25. Wrocławskie Targi Dobrych Książek, które odbędą  się w dniach 1-4 grudnia 2016 roku we Wrocławskim Centrum Kongresowym –obok  Hali Stulecia.

Targi te należą do najstarszych i najważniejszych tego typu imprez w kraju. Na stoiskach wydawców, oprócz książek, kupić będzie można gry i pomoce edukacyjne. Wielu wystawców zaproponuje tam specjalne rabaty.

Od wielu lat Wrocławskim Targom Dobrych Książek towarzyszy bogaty program – można będzie spotkać się z autorami i ilustratorami, uczestniczyć w panelach dyskusyjnych oraz warsztatach.

W tym roku, podobnie jak w latach ubiegłych, do Wrocławia przyjedzie ponad stu autorów. Swoją obecność potwierdzili między innymi: Marek Krajewski, Paweł Smoleński, Tomasz Zimoch, Adam Wajrak, Tadeusz Rolke, Wojciech Malajkat, Marek Kamiński, Aleksander Doba, Jan Bralczyk, Jan Miodek, Ewa Błaszczyk, Barbara Gawryluk, Angelika Kuźniak, Magdalena Budzińska, Konrad Piskała i Tomasz Potkaj.

Szczegółowy program 25. Wrocławskich Targów Dobrych Książek dostępny jest na stronie internetowej

www.wpdk.pl

lub

http://domliteratury.wroc.pl/

Zachęcamy do wzięcia udziału! Pozdrawiamy!

A.Pelc i J. Kowalczyk

15 listopada uczniowie różnych klas ZSZ naszej Szkoły pod opieką p. prof. Małgorzaty Opierowiec, p. prof. Marzanny Żołyńskiej i p. prof. Ryszarda Otockiego odwiedzili miejsce pamięci Dolnego Śląska   Gross-Rosen oraz Zamek Książ i kościół ewangelicki w Jaworze.

Szczególnym miejscem okazał się obóz koncentracyjny w Rogoźnicy. Choć czas zatarł już wiele śladów okrucieństwa i cierpienia, nasi uczniowie potrafili je odtworzyć w wyobraźni, odczuć i zrozumieć ideę powrotu do przeszłości, do czasów II wojny światowej.

Niespodzianką okazał się niezwykły kościół ewangelicki w Jaworze. Odmienność architektoniczna tej świątyni, jej klimat, zaskoczyły młodzież i wzbudziły sporo emocji.

Lekcją historii w szerokim znaczeniu okazało się zwiedzanie Zamku Książ – od anegdoty obyczajowej, poprzez kierunki w sztuce, aż po techniki budowlane, które próbowano wdrożyć w czasie II wojny. O tym opowiadała przewodniczka.

Podróż w przeszłość zawsze się opłaci. Ta pokazała uczestnikom wycieczki fragment dziejów, ale i ich samych wobec tych zdarzeń.

Tekst – M. Żołyńska, fot. – uczestnicy wycieczki

21 listopada 2016 r. członkowie Samorządu Uczniowskiego Zespołu Szkół nr 18 wraz z uczniami Gimnazjum nr 37, zaproszeni przez Wrocławskiego Centrum Doskonalenia Nauczycieli, wzięli udział w uroczystości podsumowującej udział szkół w Radosnej Paradzie Niepodległości 2016 zorganizowanej właśnie przez WCDN. Uroczystość miała miejsce w Centrum Sztuki Impart. Uczniowie otrzymali dyplomy za udział w Paradzie oraz podziękowania złożone przez Prezydenta Wrocławia – p. Rafała Dutkiewicza. (więcej…)

W menu Plan Lekcji został umieszczony nowy plan, który obowiązuje
od 21 listopada 2016 r. – od poniedziałku.

Samorząd Uczniowski z okazji zbliżającego się Dnia Życzliwości ma zaszczyt zaprosić dwuosobowe reprezentacje klas do wspólnego pisania listów do chorych dzieci. Jest to pierwsza tego typu akcja charytatywna w Zespole Szkół nr 18. Liczymy na Waszą pomoc!!! Pisanie listów odbędzie się 21 listopada (w poniedziałek) w sali 211 na trzeciej godzinie lekcyjnej. Prosimy o zabranie ze sobą przyborów (pisaków, kredek, farb itp.). Każda drużyna otrzyma kolorowe kartki, na których będzie mogła wykonać zadanie. Czas trwania pisania listów do 1 godzina lekcyjna. Uwaga! Zdobyte punkty będą wliczone do ogólnej klasyfikacji Ligi Klas! Zapraszamy!!!

Więcej o akcji:
www.marzycielskapoczta.pl

Rano 25 października o 8.00 w deszczowy dzień  nasz autokar (wehikuł czasu) prowadzony przez wspaniałego pana kierowcę zabrał nas czyli uczniów klas 3TO, 3TME, 4TO wraz z organizatorką wycieczki – p. prof. Moniką Semaniuk oraz opiekunami – p. prof. Edytą Sidor i p. prof. Ryszardem Gawłem w podróż w czasoprzestrzeni.  W miarę upływu tegoż  pogoda zmieniała się w piękną i słoneczną.

Pierwszym przystankiem naszej podróży było Gniezno – symbol początku chrześcijaństwa w Polsce. A pierwszym punktem gnieźnieńskiej wędrówki – Muzeum Początków Państwa Polskiego. I tu mieliśmy ogromne szczęście, bowiem zdążyliśmy na arcyciekawą wystawę zatytułowaną “Chrzest – św. Wojciech – Polska. Dziedzictwo średniowiecznego Gniezna”. Na wystawie pokazano m.in. rzadko eksponowany “Sakramentarz tyniecki”. Jest to licząca kilkadziesiąt kart księga iluminowana, barwiona purpurą i pisana złotem! Na wystawie “Sakramentarz tyniecki” był otwarty na stronie z miniaturą Chrystusa w majestacie – Maiestas Domini (w mandorli, symbolu doskonałości) udzielającego błogosławieństwa, trzymającego Ewangelię na kolanach i otoczonego przez symbole czterech Ewangelistów.

Jednym z najstarszych zabytków piśmienniczych, przedstawionych na wystawie, był pergaminowy rękopis „Evangeliarium” (“Ewangeliarz Liuthara) czyli tekst czterech Ewangelii w całości, z wpisanym rokiem 800!  Dzieło otwarte było na stronicach z miniaturą przedstawiającą tronującego, jak czytaliśmy w informacji, cesarza Ottona III w otoczeniu Stefana Węgierskiego i Bolesława Chrobrego.

Zobaczyliśmy też architektoniczne średniowieczne detale oraz rzeźby romańskie. Oglądając filmy oraz eksponaty w Muzeum, przypomnieliśmy sobie o początkach tworzenia Polski. Mieliśmy okazję podziwiać zbiory archeologiczne i historyczne.

Obejrzeliśmy też makietę wybudowanego przez Mieszka I kościoła, który został przebudowany i stał się katedrą. A w muzealnych korytarzach natknęliśmy się na znajomy nam akcent. Otóż stały tam repliki z skali 1×1 “Niedźwiedzia”, często nazywanego misiem ślężańskim stojącym na szczycie Ślęży obok kościoła, oraz  „Mnicha” – kultowej rzeźby stojącej przy drodze na Przełęcz pod Wieżycą.

Po wyjściu z Muzeum, spacerując po gnieźnieńskim parku, podziwialiśmy panoramę miasta zatopionego w jesiennej aurze. Drugim celem naszej wędrówki była katedra gnieźnieńska. I wówczas przypomniało nam się, jak dawno, dawno temu, za czasów Bolesława Chrobrego, znajdował się tu niedaleko gród, w którym przebywał władca. Znającym losy świętego Wojciecha wiadomo, że jego ciało zostało wykupione od Prusów przez króla. Gdy cesarz rzymski OTTON III dowiedział się o tym, przybył do Polski, do grobu św. Wojciecha i odwiedził Bolesława Chrobrego. Cesarz podarował włócznię św. Maurycego, a Gniezno stało się metropolią, zaś kościół wzniesiony za Mieszka I – katedrą.

O samym Chrzcie Polski przypominało nam, po drodze do katedry, sgraffito widniejące na ścianie rezydencji biskupów pomocniczych. W katedrze zaś można było zobaczyć historię i życie św. Wojciecha, podziwiając najpierw drzwi gnieźnieńskie, a potem we wnętrzu katedry ołtarz główny, w którym znajduje się srebrny relikwiarz Świętego. Ostatnim punktem naszej gnieźnieńskiej podróży w czasie był pomnik św. Wojciecha – patrona Polski i Gniezna.

Po całym dniu zwiedzania tego miasta przybyliśmy do pięknego miejsca, w którym spędziliśmy dwie noce. A przywitały nas… koty – szczęśliwe, zadbane, o pięknych gęstych futerkach. Towarzyszyły nam właściwie na całym terenie obiektu, nie zważając na porę dnia. Przebywając na terenie ośrodka, mogliśmy oddychać pełną piersią czystym powietrzem i podziwiać piękne krajobrazy. Mieszkaliśmy bowiem w środku lasu, nad jeziorem z piękną piaszczystą plażą i pomostem.  Wieczorem czekała na nas rozrywka – kalambury. Po zachodzie Słońca wyruszyliśmy na plażę. Tam przy ognisku czekaliśmy na pierwsze gwiazdy oraz delektowaliśmy się pieczonymi kiełbaskami, dzieląc się naturalnie nimi z kotami.

Następnego dnia, skoro świt, wstaliśmy i po obfitym śniadaniu wyruszyliśmy do Malborka.  Wysiadając z naszego wehikułu, poczuliśmy, że przenosimy się w czasy Krzyżaków.  Zobaczyliśmy ogromną budowlę, a na jej teren wiódł zwodzony most. Przekraczając bramy zamku, wkraczaliśmy w tajemniczy świat Zakonu, panujących w nim zwyczajów i codziennych czynności. Mogliśmy zobaczyć komnaty, sale obrad, ale i kuchnię czy kloakę.   Podziwialiśmy freski, portale oraz malowane sklepienia krzyżowe i krzyżowo-żebrowe. Odwiedziliśmy dwie wystawy. Pierwsza poświęcona była bursztynowi – bohaterowi szlaku, jaki przebiegał przez te tereny. Mieliśmy okazję obejrzeć wyjątkowe dzieła sztuki wykonane z bursztynu. Druga wystawa poświęcona była zabytkowemu orężu. Obejmowała wiele cennych okazów z okresu od czasów średniowiecza aż do ubiegłego stulecia. Składały się na nią miecze średniowieczne, rapiery, szpady, arkebuzy, muszkiety i pistolety oraz uzbrojenie ochronne, hełmy, kirysy i zbroje. Wśród prawdziwych rarytasów wyróżniały się napierśniki zbroi turniejowych z XVI w., płytowy półzbrojek jeździecki z XVII stulecia, przykłady myśliwskiej broni palnej z XVII i XVIII w., pistolety puffery z XVI w.oraz strzelby cieszynki z XVII w.  Opuszczając mury zamku, czuliśmy, że jeszcze kiedyś musimy tu powrócić. Wiedzieliśmy też, że nie jest to koniec naszej wędrówki. Po dwóch godzinach bowiem mieliśmy przenieść się w czasy Mikołaja Kopernika i podziwiać jego rodzinne miasto.

W Toruniu zobaczyliśmy mury otaczające miasto będące kiedyś pod władaniem Krzyżaków. Podziwialiśmy sklepienie i malowidła w dworze Artusa, kościół, w którym był chrzczony Mikołaj Kopernik oraz jego rodzinny dom. Zainteresował nas osiołek. W Średniowieczu za karę kazano siadać na tym sympatycznym zwierzaku okrakiem. To zamiast pręgierza! Po nocnym zwiedzaniu Torunia zmierzaliśmy do naszej ostoi spokoju, gdzie czekała na nas strawa i miękkie łóżko. Oczywiście przywitały nas koty!

Następnego dnia, niestety ostatniego, pożegnaliśmy się z ośrodkiem, przyrodą oraz kotami i wyruszyliśmy do Biskupina. Tam przenieśliśmy się w czasy, w których zaczęły się pierwsze osady i pojawiła się kultura łużycka. Mogliśmy zobaczyć, jak mieszkała ludność, czym się żywiła i jak funkcjonowali mieszkańcy tej osady. Zobaczyliśmy stroje oraz obrządki. Spacer  ten pozwolił nam zastanowić się nad rozwojem cywilizacji i techniki.

Po cofnięciu się tyle tysięcy lat wstecz, wyruszyliśmy w kolejną podróż – tym razem do okresu rozbiorów Polski oraz walk o niepodległość – do Romantyzmu. Śmiełowskie Muzeum Adama Mickiewicza mieści się w klasycystycznym pałacu z końca XVIII wieku, należącym do pereł polskiej architektury. Jest on dziełem wybitnego architekta Stanisława Zawadzkiego. Zbudowany na planie podkowy posiada monumentalny portyk joński, neopalladiańskie arkadowe galerie, strojne panoplia oraz charakterystyczne oficyny z łamanymi dachami, będącymi echem wzorów z chińskich pagód. Leżąca wówczas przy granicy Rosji i Prus siedziba, stała się ośrodkiem patriotycznej kontrabandy, a w czasie powstania listopadowego – miejscem przerzutu ochotników do Królestwa. W połowie sierpnia 1831 roku zatrzymał się tu Adam Mickiewicz, który wiózł ze sobą pisma od Legacji Polskiej w Paryżu dla Rządu Narodowego.

Od pani przewodnik dowiedzieliśmy się, że podczas trzytygodniowego pobytu w majętności Gorzeńskich poeta występował pod przybranym nazwiskiem Adama Műhla oraz jako rzekomy kuzyn właścicieli i nauczyciel ich synów. Do powstania próbował przedostać się w nadgranicznej wsi Komorze, ale wobec zbliżającej się klęski zmuszony był do powrotu. W Śmiełowie dotarła do niego wiadomość o upadku obrony Warszawy, z czym wiąże się opowieść o drzewku dębowym, które tego dnia poeta posadził w parku, wygłaszając jednocześnie sentencję o odrodzeniu Polski. Rosnące do lat dwudziestych XX wieku drzewo, otoczone szczególnym kultem, stało się symbolem nadziei.

W Muzeum zostaliśmy też zapoznani z nurtami w malarstwie. Podziwialiśmy wnętrza i misternie wykonane meble.  Kuba Kolis został poproszony o odczytanie fragmentu „Pana Tadeusza” o parzeniu kawy i tym sposobem wróciliśmy do dzieł poety, zostając także przy temacie XIX-wiecznych zwyczajów szlacheckich.

Po wyjściu z Muzeum zwiedziliśmy przepiękny park o powierzchni 14 ha z serpentynowatych układem ścieżek i starym korytem Lutyni, z wyspą oraz trzema mostkami, stanowiący miniaturę ogrodu angielskiego. Jak wynika to z planu parku z 1831 roku autorstwa Wohlraba, przy pałacu znalazły się: liczne klomby ozdobne, różanka, skalniak, gaj, ogród kuchenny, sad. Zwracały też uwagę: pawilon na wyspie, domek myśliwski w części wschodniej zwanej „łozą”, oranżeria, winnica, huśtawka. Ważne były otwierające się w wielu punktach widoki na okolicę wokół.

Wędrując po parku, podziwialiśmy ciekawe grupy drzew pomnikowych. „Ogródek Zosi” jest miejscem uprawy tradycyjnych ziół, a obok zrekonstruowanego pomnika wieszcza zwraca uwagę unikatowy monument poświęcony dębowi Mickiewicza.

Po spacerze w parku i pamiątkowych zdjęciach wyruszyliśmy do domu. Po drodze czekał nas krótki przystanek na obiad.

Nasze refleksje po wycieczce? Wehikuł czasu zabrał nas w różne fascynujące czasoprzestrzenie, ale my wciąż mamy niedosyt! Czekamy więc na kolejną wycieczkę!

Tekst – M. Semaniuk,  fot. – E. Sidor. R. Gaweł

Samorząd Uczniowski ZS 18 wraz z opiekunem – p. prof. Renatą Grzybowską oraz uczniowie Gimnazjum nr 37 z p. prof. Agnieszką Mikołajczak spotkali się na wrocławskim Rynku, aby wziąć udział w XV Edycji Radosnych Obchodów Święta Niepodległości. I tym razem towarzyszyła nam MASKOTKA, z którą każde dziecko koniecznie musiało się przywitać.

O samym zaś wydarzeniu na oficjalnym portalu Wrocławia czytamy:  „Nawet kilka tysięcy osób mogło uczestniczyć w Radosnej Paradzie Niepodległości, która po zakończeniu uroczystości niepodległościowych w Rynku przeszła na pl. Wolności. Było wesoło i biało-czerwono. Na czele parady jechał bryczką marszałek Piłsudski w towarzystwie p. Rafała Dutkiewicza – Prezydenta Wrocławia. Za nimi tłumnie paradowali uczniowie wrocławskich szkół oraz wrocławianie. Radosna Parada Niepodległości odbywa się we Wrocławiu od kilkunastu lat. Chętnie uczestniczą w niej całe rodziny. W ten sposób chcą oddać hołd bohaterom walk o odzyskanie niepodległości. W tym roku Parada Niepodległości wyruszyła z Rynku o godz. 12.30. Trasa Parady wiodła ul. E. Gepperta, ul. Kazimierza Wielkiego – placem Dominikańskim – ul. Piotra Skargi – ul. Teatralna – placem Teatralnym – ul. Heleny Modrzejewskiej i zakończyła się na placu Wolności.”

Wszystkim uczniom uczestniczącym w tym wydarzeniu serdecznie dziękujemy!

http://www.wroclaw.pl/portal/wroclaw-w-radosnej-paradzie-niepodleglosci-zdjecia

http://www.gazetawroclawska.pl/wiadomosci/g/radosna-parada-niepodleglosci-przeszla-przez-wroclaw-zdjecia,11448308,21506046/

Tekst – R. Grzybowska fot. – R. Grzybowska, J. Kolis